Lesotho - Kingdom in the Sky!

Hallo trouwe lezers en lezeressen! Hier weer een verhaal vanuit Zuid-Afrika.

Vorige week heb ik eigenlijk geen bijzondere dingen gedaan. Vandaar dat ik alleen schrijf over onze 5-daagse vakantie richting Lesotho!

Het plan was om met z'n vieren vrijdag 4 april te vertrekken rond 5 uur 's middags. Sandy en Nicolet hadden die dag namelijk nog een toets. In de middag werd het nogal mistig en besloten we om toch maar niet te vertrekken. Veel te gevaarlijk om dan te gaan rijden. Zaterdagmorgen uur of 8 vertrokken. Even gestopt in East London bij de boulevard. Daar wat leuke souvenirs gekocht;). En natuurlijk niet allemaal voor mezelf;). Je kunt hier ook aardig afdingen... Een uur of 4 kwamen we aan in een best grote stad genaamd Umthata. Hier een guesthouse gevonden met een zwembad erbij;). 's Avonds was het echt noodweer... Heel harde regen en onweer. Ja dat kennen ze hier ook wel;). Ben er niet zo'n fan van.... Volgende dag vroeg weer verder gereden naar Underberg en Himeville. Rond een uur of 3 kwamen we aan in de backpacklodge Sani Pass Lodge. Daar een leuk kamertje voor 4 personen toegewezen gekregen. ’s Avonds weer eens als vanouds uit eten gegaan. We konden pas half 7 aanschuiven bij de tafel voor eten dus eerst een drankje gedaan in de kroeg bij het hotel in.
Terug in het hostel gezellig gekletst met een paar andere backpackers… Je kunt ze heel wat wijsmaken heb ik wel ervaren;). Ik liet mijn ring zien en vertelde dat ik was getrouwd;). Ze vonden het een mooie trouwring! Dus Andries je hoort het…. Je kunt goed winkelen;).
Maandag 9 uur gingen we met 8 personen in een 4x4 naar Lesotho. Ik heb vast wel eens van de African time vertelt… 9 uur werd dus kwart voor 10. Ons gezelschap bestond uit een Engels getrouwd stel, een Japanse en wij vieren (Marije, Nicolet en Sandy) en onze gids Matthew. Hij heeft ons heel veel verteld over het landschap, het land Lesotho en de dieren. Het landschap in Lesotho is totaal anders dan Zuid-Afrika. Zoals jullie wel op de foto’s kunnen zien. De rit naar Lesotho was soms best hobbelig. Zo nu en dan gelanceerd achter in de auto. We gingen wel eens wisselen van plek. Daardoor ook wel eens wat luxer gezeten;).
Tussendoor geluncht in de buitenlucht. Ruikt heel fris en gezond in de bergen. Onderweg zie je veel schapen, koeien en geiten. De dieren worden gehoed door de jongens van de dorpjes. ’s Avonds wanneer zij niet terug komen slapen ze op een speciale plek. De dieren stoppen ze in een vierkante afgeschermde plek. Dit is met stenen gemaakt.
Lesotho wordt Kingdom in the sky genoemd. Dit is omdat de gebergten allemaal heel hoog zijn. De mensen wonen daardoor hoog. En het is er verschrikkelijk koud… Het zijn allemaal kleine dorpjes met ronde huisjes en een rieten dak. Onderweg zijn we gestopt om een schapen/geiten boerderij te gaan bekijken. Toen we kwamen waren ze aan het geiten scheren. Dit doen ze 1 keer per jaar. De schapen doen ze op een andere tijd in het jaar. De wol/haar wordt gesorteerd in verschillende delen. Ze kijken naar de lengte,dikheid en zachtheid. Daarna wordt het naar een bedrijf gebracht en krijgen ze er geld voor. Een uur of drie kwamen we aan bij het dorpje waar we een dag zouden verblijven. We werden vriendelijk ontvangen door de ‘hoofdman’. Hij gaf ons allemaal een hand. Dit gebeurd op een speciale manier. Dit mag je dus zelf niet bij andere mensen in Zuid-Afrika doen. Het is de bedoeling dat zij ermee beginnen… Anders volgt er een belediging…Daarna een rondleiding gekregen in het dorp. We kwamen over een groene brug heen om bij de andere huisjes te komen. Deze brug noemen ze daar de Belgian Bridge. Dit, omdat deze bruggetjes (die je vaker in Lesotho ziet) geschonken zijn door België. Eerst kwamen we bij een traditional healer. Deze vrouw is door een droom van voorvaderen opgeroepen om dokter/waarzegster te worden. Ze heeft ons een paar rituelen laten zien. Ze heeft verschillende ‘belletjes’ aan haar kleren hangen. Ook veel kralen die ze ‘gekregen heeft van voorvaderen’. Ik geloof er allemaal niks van… In elk geval was het wel indrukwekkend om te zien. Daarna een traditioneel huisje van binnen gezien met verschillende voorwerpen. 1 van de voorwerpen dacht ik een hengel te zijn…. Hmm kan dat beter de volgende keer niet luidop zeggen… Het was namelijk voor het dak van de huisjes. Er werden allemaal vrouwen van het dorp uitgenodigd om voor ons te dansen en te zingen. Ook leuk om te zien, maar op het laatst leek het allemaal wel veel op elkaar. Heb zelf ook nog even meegedaan. Toen we weer buiten kwamen was het nogal afgekoeld. Weer terug gegaan naar onze verblijfplaats. We hebben een grote deken gekregen om om onszelf heen te doen. Dat scheelde al een heel eind. Het is daar echt brrrrr koud. De mensen daar lopen zelf de hele dag met een deken… Voor het eten bij het kampvuurtje gezeten, om een beetje op temperatuur te blijven. Net voor het eten gingen de vrouwen van het dorp weer een ritueel uitvoeren. Het eten werd geserveerd in het ronde hutje. En was best lekker eigenlijk. We kregen putu (maïsmeelpap), worst, spinazie en sausje. Heerlijk gegeten en gedronken. Ze hadden voor ons nog wat drinken gekocht… Flessen bier genaamd Maluti in een 750 ml fles… Best te drinken. Lekker vroeg op bed gegaan, omdat we de volgende dag weer veel voor de boeg hadden.

Dinsdagmorgen lekker ontbeten met zelfgemaakt brood van hun eigen graan. Daarna gingen Marije, Nicolet, de Japanse (ja weet haar naam niet, ze heeft die een paar keer genoemd, maar kon er niet wijs uit worden…), en de twee Engelsen naar de traditional healer voor een consultation. De vrouw ging hun toekomst voorspellen. Hier was ik zelf niet voor in. Ik zie wel waar en wat de toekomst mij brengt. Hoef dat niet zo nodig te weten. De helft is toch lariekoek. Daarna een bezoekje aan een basisschool buiten het dorpje bezocht. Er zaten zo’n 70 kinderen bij elkaar. Ze verschilden nogal in leeftijd. De ene helft was 6/7 jaar en de andere helft 11 jaar… De boeken die ze hadden waren ‘uitgeleent’ door de overheid. Verder was er weinig lesmateriaal en boeken. Allemaal weer duimzuigerij voor de juffen en meesters. Ook zoals in Port Alfred word je welkom geheten door de kinderen en gaan ze allemaal staan. Het zag er allemaal aardig streng uit. Buiten de school stond voor ons allen een paard klaar. We gingen een rit van zo’n 2 uren maken door de heuvels… En soms best eng.. Sommige ondergrond was stenen. Niet zo vastig voor de paarden. Maar we hebben het overleefd. Ons bezoek aan het dorp zat er alweer bijna op. Nog even geluncht bij onze verblijfplek. Ditmaal was het weer heerlijk. Ik vertelde de eigenaar dat dit wel een second home kon zijn. Door het eten wat we kregen. Wortels, gebakken aardappelen en kip. Hij vertelde het aan zijn vrouw en zij snapte niet echt wat ik bedoelde… Was wel grappig. Verder is het verre van thuis… Geen electriciteit, gat in een hokje als wc en veeeeeel te koud. Ook niks voor mem;). Je kunt hier niet in de kachel kruipen zoals thuis;). De mensen zijn hier wel heel vriendelijk.

’s Middags weer op de terugreis gegaan. Onderweg gestopt voor een kleine stop bij de hoogste pub van Afrika!!!! Deze pub zit op 2865 meter hoogte… Mooi uitzicht heb je dan.
Een uurtje of 5 kwamen we weer terug bij de backpacklodge. Samen met de Engelsen gegeten in de lodge. Zij hebben al heeel wat van de wereld gezien, en hadden allemaal mooie verhalen voor ons.

Woensdag vroeg van bed (half 7) om weer in 1 keer terug te gaan naar Port Alfred. Voor het eerst pech gekregen onderweg. In Umthata reed Marije door een gat in de weg. Dit gaf nogal wat lawaai en haar eerste reactie was… We hebben een lekke band. Dus meteen auto de berm in gereden en de alarmlichten aan. Kwam meteen een politieauto langs en stopte om te vragen wat er aan de hand was. Ze gaven aan waar een garage was. Bermen in Nederland zijn allemaal vlak… Hier dus niet! We konden dus de berm niet meer uitkomen. Sandy en ik probeerden de auto vooruit te duwen… Maarja wij hadden niet genoeg womanpower. De auto ging steeds schever staan en ging met de rechterachterband al van de grond… Alleen Marije zat nog in de auto. Gelukkig kwamen er meteen Afrikanen te hulp. Hij ging nog steeds schever staan… Met z’n 5-en hebben ze de auto opgetild en weer recht in de berm gekregen en konden we weer weg rijden. Wat een opluchting. Daarna de band laten verwisselen en laten maken bij een garage. Toen konden we onze reis weer vervolgen. Gisteravond 7 uur waren we weer terug in Port Alfred.

Al met al dus weer heel veel gezien, en ervaren!

Komende zondag ga ik naar Kaapstad toe. Ik vlieg samen met Marije vanaf Port Elizabeth naar Kaapstad toe. Haar moeder komt daar ’s avonds aan. Ik ga samen met Andries, mijn zussen en Andries zijn ouders twee weken vakantie vieren hier. Heb er heel veel zin in. Ze hebben een mooie route uitgestippeld die we gaan doen. Mijn volgende verhaal komt dus over een tijdje.

Nu nog een verzoekje aan alle lezers van mijn verhalen. Wanneer ik terugkom in Nederland laat ik van al mijn verhalen, foto’s en reacties een boek maken. Het zou natuurlijk erg leuk zijn dat jullie daar allemaal in komen!!! Dus kleine hint… Laat wat achter in mijn gastenboek!!!!!
Hier nog een keer mijn adres voor de mensen die een kaartje of iets dergelijks willen sturen;):

Educational Institute for Service Studies
1 Grand street
Jantine Jacobi
P/O Box 2821
6170 Port Alfred
South Africa

Hartelijke groeten vanuit Port Alfred,

Jantine