Rustig weekje met een spannende activiteit.....

Deze keer een rustig weekje gehad… De basisscholen hebben al vakantie en wij dus ook;). Dus heel veel buiten in het zonnetje gelegen… Zal jullie allemaal lekker jaloers maken. Wij hebben hier namelijk dagelijks het zonnetje schijnen:D.

Woensdagmiddag ben ik met Marije naar het TB-Hospital geweest. Van 2 tot 4 uur vermaken we de kinderen met spelletjes, kleurplaten en knutselen. Ze zijn erg rustig in vergelijking met de andere kinderen op de basisschool. Dit komt natuurlijk doordat ze zo ziek zijn. We kwamen binnen en moesten ons melden bij de ingang. Daarna naar de ziekenzaal gelopen. Er stonden allemaal kleine bedjes. Zo nu en dan zag je er een kind op slapen. Er werd na een tijdje een jongetje wakker. Nog half in de slaap liep hij op me af en gaf me zomaar een knuffel. Uiteindelijk kwamen er zes kinderen deze middag.

Donderdag middag heb ik geholpen bij de spelletjes middag in het activity center. De buitenspeelplaats wordt op dit moment gereinigd omdat het opnieuw geverfd wordt deze week. Gelukkig was het mooi weer ;) dus konden de spelletjes bij de speeltuin worden gedaan. Er kwamen zo’n 25 kinderen. Het was een leuke middag.


Vrijdag weer eens te shoppen geweest… Ik was van plan niks te gaan kopen… Ach ik zeg wel vaker wat en dan gebeurd het toch wel;). Kwam dus weer wat leuke shirtjes tegen die ik daar niet kon laten hangen… En ja bij mij in de kast hangen is veel leuker:D. Daar hangt namelijk veeeel meer. ’s Avonds gezellig uit eten geweest met Marije, Sandy en Nicolet naar de Links. Daarna nog ff een filmpje gekeken met Sandy.

Zaterdag was het weer tijd om te zonnebaden… Je kan nooit bruin genoeg worden;). Wil toch wel een beetje als een Afrikaan terug komen;). Je moet wel kunnen zien waar ik geweest ben… ’s Avonds een feestje in de kroeg: the Harbour Master. Sonja 1 van de studenten hier was jarig en gaf een groot feest voor alle studenten. Met feestjes hier is er vaak een dresscode. De code voor dit feestje was: white, pink or silver. Ik ben helemaal in het wit gekleed gegaan.

Nu denken jullie hmm ze heeft niet veel bijzonders gedaan deze week… Maar het leukste en spannendste moet nog komen:D. Zondag zijn we nl. wezen SKYDIVEN!!! Half 9 werden we (Nicolet, Sandy, Sharon, Judith en ik) opgehaald door 1 van de medewerkers van het bedrijf uit Grahamstown. We konden er namelijk zelf niet komen, omdat niemand van ons hier een auto mag huren. Na drie kwartier kwamen we aan bij E.P Skydivers Grahamstown. Zo op het eerste gezicht zag het er nogal primitief uit…. Gelukkig ist allemaal goed gekomen…
Eerst hebben we een dvd bekeken van een al gedane sprong… Zag er leuk uit….

Eindelijk na veel lang wachten, wat we hier in Afrika al aardig gewent zijn gingen we om half 2 de lucht in. Het vliegtuig waar we in zaten was niet zo groot. Zat aardig krap daarzo. Kon net met mijn hoofdje uit het raampje kijken naar het uitzicht. Voor de sprong moesten we op 10.000 Feet komen. Dit is omgerekend zo’n 3,5 km. Na ongeveer 20 minuutjes kon ik in de goeie positie gaan zitten voor het deurtje… op mijn knieën. Na nog ong. 5 minuten ging eindelijk het deurtje open.. Wat een wind komt er dan op je af. Wanneer je wel eens in de Goliath in Walibi World hebt gezeten weet je wat de druk van de wind met je gezicht doet.. Nu een gedetailleerde beschrijving van de sprong…
Ik moest mijn rechtervoet op een vierkante ijzeren plaat zetten buiten het vliegtuig. Mijn andere knie op de rand van het vliegtuig… Hoofd naar achteren… Zo ongeveer nog een halve minuut blijven hangen;). Ik had geen parachute achter op mijn rug. Ik had zelf een overal aan en daarover heen een soort van harnas met overal sluitingen. En ja hoor daar ging ik. En gelukkig deed ik een tandemskydive. Dit betekend dat er nog iemand aan je vastzit:P. Mijn instructeur heette Joos. Hij was de gelukkige met de parachute op zijn rug. En daardoor werd ik natuurlijk ook erg gelukkig:D. Er was een hele grote druk op mijn hoofd van de wind en ook op mijn gehele lichaam tijdens de vrije val van zo’n 35 sec. Het ging allemaal zo verschrikkelijk snel dat er zelf niet zoveel meer van weet. Toen ging eindelijk de parachute uit… Het pak zat me aardig strak vast. Na het openen van de parachute kon ik eindelijk een beetje genieten. Vond het toch wel erg eng. Vooral als het zo lang duurt voordat je springt.
Het uitzicht was super mooi. Het voelde als een verlichting toen de parachute uit was. De druk werd al een stuk minder. Na ongeveer 5 minuten kwamen we toe aan de landing. Ik moest mijn handen onder een strip boven mijn bovenbeen op mijn overal doen, zodat ik mijn voeten op kon tillen als we gingen landen. Wel eng als de grond steeds dichter op je af komt. Ik was blij dat ik toch weer met mijn beide benen op de grond stond… Verder was het een super ervaring. Zou het wel weer een keertje doen, maar voorlopig even niet. Alle voorbereidingen en de sprong zelf zijn opgenomen door Joos. Hij had een camera op zijn hand vastgebonden. De dvd is erg mooi geworden!!! Hij kan pas bewonderd worden als ik weer terug ben;). Voor de mensen die me misschien niet willen geloven;).

’s Avonds om 6 uur had ik afgesproken om met Sky de dochter van mr. McLeod naar de kerk te gaan. Had zelf geen idee waar we heengingen… Had dus ook geen idee wat ik aan moest trekken. Dus maar wat nette kleren uit de kast getrokken. Niet zo slim van mezelf om er niet naar te vragen. Gelukkig viel het mee, want we gingen naar een baptistenkerk. Daar komend waren er niet zoveel mensen. ’s Morgens schijnt het vol te zitten. In de kerk hangen allemaal grote kleden met teksten er op. Ook staan er vlaggen. Voor diegene die graag wil zwaaien… In totaal waren er denk ik zo’n 30 mensen aanwezig. Jong en oud. De kerk werd geleid door een jongen die ik zo’n 22 jaar schatte. De liederen werden begeleid door 4 jongeren. Ik merkte meteen op dat iedereen er helemaal vol van zat. Zwaaien met de handen. Ze gingen er helemaal in op. De “preek” duurde minstens een half uur. En het heeft niet verveeld. De jongen sprak je heel erg aan. Gebruikte overal voorbeelden bij uit het dagelijks leven. Voor alle statements die hij maakte zeiden de mensen als ze het er mee eens waren Amen. Na de dienst vroeg ik aan Sky hoe oud de jongen was. Nou je wilt het niet geloven maar hij is nog maar 17 jaar!!!!!! En wat een praat. Nog nooit iemand zo horen spreken. Hij is ermee begonnen toen hij 15 was. Heb ook nog afgesproken met de moeder van Sky naar een andere kerk te gaan in de township. Dat is met gospel muziek en allemaal enthousiaste mensen die zingen en dansen enzo. Zoiets als Sister Act!!!

Dit keer wat een korter verhaal als anders. Komende vrijdag ga ik een week met Marije, Sandy en Nicolet naar Lesotho. Dit ligt in Zuid Afrika, meer in het binnenland. We gaan daar het echte leven ontdekken door bij mensen in de huizen te gaan kijken. Heb er heel veel zin in. Maar voordat dat zover is moet er eerst nog wat aan school gedaan worden….

Dit was het weer voor deze keer! Tot het volgende verhaal!!!

Jantine